Soho – centralna część dzielnicy West End w Londynie. Kiedyś, za sprawą wielu domów publicznych, sex-shopów oraz bujnego życia nocnego, synonim moralnego zepsucia i miejsca, gdzie wydarzyć sięmoże absolutnie wszystko. Dzisiaj odzwierciedlenie luksusu, wysokiego statusu materialnego, bo na apartamenty stać tam tylko najbardziej majętnych. W swoim pełnometrażowym dokumentalnym debiucie Aro Korol z wyraźną nostalgiąprzygląda się dawnym czasom. Zwłaszcza że, jak przekonuje jeden z jego bohaterów, do pewnego momentu zmiany dokonywały się tam raczej w niespiesznym tempie. Było to miejsce nie tylko dla oryginałów, wykluczonych, ale i artystów, dla których Soho stanowiło synonim niczym nieskrępowanej twórczej wolności. Dotkliwym przełomem okazał się rok 2014, kiedy zamknięto legendarny nocny klub Madame Jojo’s, skupiający dużą częśćtamtej społeczności. Dla reżysera to powód, by opowiedzieć o gentryfikacji, dotykającej zresztąwiększości dużych miast na całym świecie. Kształtująca się przez dziesiątki lat tożsamość wypierana jest przez twardą walutę, a jedyną miarę stanowi potencjalny zysk. Przejmująca symfonia miejsca pełna tęsknoty za tym, co może już nie wrócić.