Akcja filmu Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauzego rozpoczyna się w 1994 roku. Zatem w czasie, który zapisał się jako jedna z czarnych kart historii Afryki. Po tym, jak w Kigali zestrzelono samolot prezydenta Rwandy, rozpoczęły się gwałtowne rozruchy między plemionami Tutsi i Hutu. W ciągu trwających sto dni czystek z rąk ekstremistów zginęło około miliona ludzi. Świadkiem tych wydarzeń jest Anna – polska ornitolog, która przyjechała do Afryki, aby prowadzić badania nad spadkiem populacji sępów w Rwandzie. Gdy zaczyna się ludobójstwo, Polka ratuje przed śmiercią młodą dziewczynę z plemienia Tutsi – Claudine, a następnie umożliwia jej ucieczkę do Polski. Po przylocie do kraju kobiety próbują otrząsnąć się z koszmarnych przeżyć, ale nie są w stanie wpisać się w rutynę codziennego życia. Po upływie kilku lat bohaterka decyduje się na powrót do ojczyzny. A że między kobietami nawiązała się bliska więź, Anna postanawia wyruszyć wraz z przyjaciółką w tę niezwykle emocjonalną podróż do samego serca Afryki. Reżyserską parę Krauzów zawsze interesowały postaci outsiderów, czego przykładem Mój Nikifor czy Papusza. Tak jest i tym razem, choć dotyczy to obu bohaterek, świetnie odegranych przez Jowitę Budnik i Eliane Umuhire. Temat, lecz i wykorzystane przez twórców środki filmowego wyrazu sprawiają, że Ptaki… to angażująca emocjonalnie opowieść o traumie, żałobie, ale też umiejętności przebaczania.